Sağlıklı çocuklara göre hayata çok geriden başlayan otizm ve özel gereksinimli çocuklarımız ve ailelerinin sıkıntılarını birçoğumuz biliyoruz ve yaşıyoruz.   Kimilerine göre Allah'ın bizlere verdiği bir emanet, kimilerine göre ise yapılan kötülüğün karşılığı; İnsanların vicdanına, bakış açısına ve insani duygularına göre değişen birçok düşünce ve davranışlara tanık oluyoruz.    Aksaray’daki bir okulda otizmli çocuklara yapılan ayrıştırıcı, ötekileştirişi ve insanlık dışı davranışları şiddetle kınıyor, bu gibi olayların yaşanmamasını ümit ediyorum.     Bende otizmli evladımla beraber; ne kadar yaşanmamasını ümit ediyorum desem de maalesef defalarca bu gibi olayları hem yaşadık hem de tanıklık ettik.   Oğlum dördüncü sınıfta iken yaşadığımız bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. Okula sabah gidip öğleyin evimize geliyoruz. Bir gün eve gelecek zaman okulun bahçesinde ki kapıdaki, benim oğlan öğrencinin bir tanesiyle çarpıştılar. Öğrencinin velisi ne yapsa beğenirsiniz: Oğlumu kovalamaya başladı belli ki yakalayıp bir şeyler yapacak. Bende kadının arkasından, kadın benim oğlanı yakaladı, kolundan tuttuğu gibi yere yatırdı, sırtına sırtına bir iki yumruk, ben yanlarına varıncaya kadar.   Siz olsanız ne yapardınız? Sinirlendim kadının kolunu tuttuğum gibi kıvrattım ne kadar çok kıvrattıysam kadın yere oturdu acıdan. Gözlerim hiçbir şey görmedi o sinirle Allah’tan, öğretmenler ve arkadaşlar araya girip bizi yatıştırdılar.       Birde hem suçlu hem de güçlü, iki çocuk birbiriyle çarpıştılar diye koskoca başınla çocuğu kovalaya kovalaya tut, sırtına sırtına yumrukla. Birde git müdüre; "Bu sınıfı kapatın yoksa BİMER e CİMER e şikayet edeceğim" diye tehditler yağdır.   Bazı insanlar bu kadar cahil ve benciller. Sadece kendi çocukları her hakka sahip, bizim çocuklarımız onların gözünde; okula gidemez, parklarda oynayamaz, hiçbir etkinliğe katılamaz. Neden mi? Çünkü onların çok kıymetli, muhteşem ve ayrıcalıklı evlatları, bizim çocuklarımızdan çok etkilenirler!             Vicdan, empati ve insanlık yoksa birilerinden, ondan her türlü davranışı bekleyebilirsiniz. Ne  yazık ki: Çocukları ana okuluna giderken 23 Nisan gösterilerinde, çocukları arkadaşlarına uyum sağlayamadığı için, kendileriyle bir kenarda oturmadılar, çocuklar gösterilerini yaparken kalpleri sıkışmadı, boğazları düğümlenmedi, gözlerinden sicim gibi yaşlar akmadı. Bilmezler elbette otizmli çocukların ve annelerinin içinde bulunduğu durumu nereden bilecekler ki onlar yaşadığımız üzüntüleri ve çocuklarımızın bir kelime söylediğinde yaşadığımız mutluluğu ve sevinci.    Otizmli ve özel gereksinimli çocuklara sahipseniz eğer, sürekli olarak her gittiğiniz yerde birçok problemle karşılaşırsınız. Temennimiz insanlarımızın bilinçlenmesi, vicdan, empati ve insanlık duygularının gelişmesidir.