Biz ülke olarak zenginimizi ve fakirimizi kendi ellerimizle bilerek ve isteyerek oluşturuyoruz. O ya da bu sebepten dolayı zengin daha çok zengin fakir ise daha fakir hale geliyor. Toplumun orta direği olarak adlandırdığımız kişilerin sayısı ise her geçen gün azalıyor. Zenginleri vergiye boğuyor, fakirleri ise yapmış olduğumuz haddinden fazla yardımla tembelliğe sürüklüyoruz. Bence bizler sosyal belediyeciliği o kadar abartıyoruz ki; adeta kişilere “Sen otur evinde biz sana bakarız.” demeden kendimizi alıkoyamıyoruz. Tamam, ihtiyaç sahiplerine yardım yapalım da bunları şova dönüştürüp canlı yayınlarda yapmayalım!
Yardımları eşe dosta değil, gerçek ihtiyaç sahiplerine verelim! Ve yardım yapılan ailede çalışma yönünden bir sorunu olmayan kişilere yardım yerine istihdam oluşturalım. Gerçekten sizlerden elinizi vicdanınıza koyarak düşünmenizi istiyorum. Örneğin bir ailede birden çok çalışma potansiyeli olan kişiye siz elektrik, su, gıda, mobilya ve giyim yardımı yaparsanız o kişiler hiç çalışmak ister mi? Zaten bakmakla yükümlü olduğumuz Suriyeliler meselesi hâlihazırda dururken, kendi elimizle kendi gözümüzü kör ediyoruz. Ve neden biz gerçekten yardıma ihtiyacı olmayan kişilerin ödemediği vergi dilimini ödemek zorunda kalalım?
Tüm Yardımları Keselim!
Ve gelin onlara balık vermek yerine balık tutmasını öğretelim. Gerçek anlamda ihtiyaç sahiplerinin dışında tüm yardımları keselim. Çünkü biz böyle yardım yaptıkça bizim fakirimiz her geçen gün artıyor. Onlara istihdam sahaları açalım. Ve ona buna değil, herkesin hayata tutunabilmesi için gerekli olan temel ihtiyaçlarından vergiyi kaldıralım. Bunu yapan ülkeler var bizler de bunu başarabiliriz. İnsanlık namına en iyi yardımın bu olacağını düşünüyorum. Bu konuda da değerli milletvekillerimizden desteklerini bekliyoruz.
Ötekileştirilmekten Çok Yorulduk!
Ben inanıyorum ki; bu ülkede tüm çalışanlar tam kapasiteli 8 saat değil, 5 saat çalışsınlar süper güç oluruz! 5 saatin sonrasında ise telefonları bir kenara fırlatıp televizyonun bizi aptallaştıran saçma sapan dizilerine elveda diyerek dere kenarlarına gidelim, balık tutalım, resim çizelim, ip atlayalım, top oynayalım, kitap okuyalım, şarkı söyleyelim, felsefe yapalım, birbirimizin halini hatrını soralım, usulünce bir konu hakkında tartışalım, geleceğe dair hayal kuralım... Çünkü bizim ülke olarak buna çok ihtiyacımız var. Bıktık artık ötekileştirilmekten. Bir ve beraber olalım.