Umutlarımızı Nereye Koyduk?

Nazlı’nın Kaleminden… Bir gün belki bir gün… Hayat sona ermeden, nefesimiz kesilmeden, kalbimiz durmadan… Olmaz dediklerimiz olacak, hayallerimiz gerçeğe dönüşecek… Umut fakirin ekmeği naraları atmıyoruz elbette ama içten içe hep beklediğimiz bir şeyler var… Belki farkında bile değiliz neyi neden bekliyoruz? Ama düşününce her insan bir beklenti içinde…Çocuğundan, eşinden, patronundan, arkadaşlarından…. Kimden olduğu önemli değil aslında HAYATTAN BEKLENTİlerimiz her zaman var. Olsun veya olmasın fark etmiyor biz hep beklemeye devam ediyoruz bir şeyleri… Koymuşuz umutları cebimize beklentilere devam…. O gemi bir gün gelecek desem birçoğunuz ne demek istediğimi anlayamayacak belki….Ama bazılarımız da inatla o gelmeyecek olan gemiyi beklemeye devam edecek !!! İnsan, yaşadığı her anın içini, neyi yaşıyor olursa olsun insanlıkla doldurmaya mecbur... Umutlarının ve hayallerinin kölesi olmak da, pişmanlıklarının ve hayal kırıklıklarının esiri olmak da yakışmıyor insana. Zaman her şeyi olduğu gibi bizi de eskitiyor. Ama öyle şeyler var ki insanın içinde biriktirebileceği, asırlar boyu yaşamaya ömrümüz olsa yine de eskimez onlar… İnsan eskir, ömür eskir ama içindeki o umutlar belki de hiç eskimez… Bir kadın geçti buradan, Çelme takanlara aldırmadan, Koşar adımlarla… Zehirli rüzgarlara inat, Zamanı zorlayarak, Baharı hep atladı….