Dört yıl boyunca emek verdiğim ilişkimi bitirdim çünkü...
Üniversitemin ilk yıllarında tanıştığım ve gerçekten aşık olduğum adamdan ayrıldım çünkü o adam beni hiç sevmemişti. Üniversite hazırlıktaydık. Ben ve arkadaşlarım üniversiteli olmanın verdiği keyifle her akşam program yapıyor, eğlenmeye gidiyorduk. O zamana kadar gerçekten bir şeyler paylaştığım sadece bir erkek arkadaşım olmuştu. İlk dönem gayet keyifli bir ortamda geçiyordu ki onunla tanıştım...
İkinci dönem sınıflar değişmişti ve biz onunla aynı sınıfa denk gelmiştik. O kadar ukala bir çocuktu ki... Gerçekten hareketlerinden hiç hoşlanmamıştım. Ancak zaman içinde benimle ilgilendiğini farkettim. Benimle ders çalışmak istiyor, plan yapmaya çalışıyor, sürekli küçük sürprizler yapıyor ve benimle ilgilenen tüm erkeklerden nefret ediyordu. Bu durum uzun sürmedi tabii nihayetinde duygularını bana açtı. Zaman içinde yakınlaştık artık sevgili olmuştuk. İlk başlarda ilişkimiz o kadar keyifliydi ki hangi ara bozuldu inanın anlamadım. Durup düşündüğümde ona gerçekten değer vermeye başladığımda bu ilişkinin bozulmaya başladığını görüyorum. Ben onu kendimden çok sevdim ve hep onun için bir şeyler yaptım. O ise hem benim için bir şey yapmıyor hem de kendim için bir şeyler yapmamı istemiyordu. Gerek derslerde gerekse stajda aldığım hiçbir başarıyı görmüyor; başarılı olmamı istemiyordu. Bunu anlamam gerçekten dört yıl sürdü. Ona o kadar çok aşık olmuştum ki ilişkimize hiç kendi açımdan bakamıyordum.
"Ben mutlu muyum? Beni mutlu ediyor mu? Ben ne istiyorum?" diye sormuyordum. Bir gün gereksiz kıskançlıklarından birini yaptı ve benden ayrıldı. Çevremde bir tane erkek arkadaşımın olmasını kabul edemiyordu. Barışmak istedim, hiçbiri ile görüşmeyeceğime dair söz verdim. Bu söz üzerine barıştık ancak kavgalar durulmuyordu. Bir sabah yalnız başıma kalıp düşünmek istedim. Uzun uzun denizi izlemek... İşte o an gerçekten mutlu olmadığımı ve istediğim ilişkinin bu olmadığını anladım. "Ben ne istiyorum?" diye sordum ve onu istemediğimi, onunla mutsuz olduğumu artık mutlu olmak istediğimi farkettim. Sonra onu çağırdım ve aklımdan geçen ne varsa bir bir anlattım. Beni tabii ki anlamadı. Suçladı, başka birinin olduğunu aksi taktirde benim ondan asla ayrılamayacağımı söyledi. Evime gittim, telefonlarım susmadı. Bir hafta susmadı, bir ay susmadı, iki ay susmadı ama üçüncü ayda sustu. Onu istemediğimi anladı ve bitti. Bitmesinin ardından yakın arkadaşlarımızdan beni aldattığını, beni sevmediğini sadece ona çok değer verdiğim, her işine koşturduğum ve işlerini düzene soktuğum için benimle birlikte olduğunu duydum. Üzüldüm ancak kendimi hırpalamadım. Ona harcadığım bir dört yıl vardı ötesine izin veremedim...