“Daha gençken Margie isimli bir kadına gazete teslimatı yapıyordum. Çok yaşlıydı ve ben de gazeteyi alıp onun için içeri bırakıyordum ve onu kontrol ediyordum. Bir gün içeri girdim ve yatakta uyuyordu, ben de içeri girip gazeteyi masaya koydum ve evden çıktım. Ertesi gün, Margie yine uyuyordu ve gazete hala açılmamıştı. Bir sonraki gün Margie uyanıktı ve çok mutlu olduğunu söyleyerek bana sarıldı. Ancak onu takip eden sonraki günde evin önünde arabalar vardı. Görünüşe göre Margie, 3-4 gün önce yatağında ölmüştü. Nasıl olduysa ben onunla konuştum ve o aslında ölüyken bana sarıldı!”

“Anneannem ölmeden önceki 1 hafta, ölen akrabalarıyla konuşmaya başladı. Örneğin ölü kız kardeşiyle “Tamam Rose. Yakında orada olacağım” diyerek konuşurdu. Bunu yalnızca ölü akrabalarla yaptığını fark ettik, bu yüzden hala hayatta olan erkek kardeşi Henry ile konuşmaya başlaması garipti. Ya da biz öyle düşündük! Anneannemin Henry ile yaptığı konuşmadan sonra Henry’nin öldüğüne dair bir telefon aldık!”

“Bir gece saat 2’de bacağıma birinin dokunduğunu hissederek uyandım. Odada kimse yoktu, ben de bu yüzden çok korkum ama sonra uykuya daldım. Ertesi sabah annem, büyükannemin dün gece 2’de vefat ettiğini söyledi. Hissettiğim dokunuş, büyük annemin bana veda edişiydi. Böyle düşünmek bana huzur veriyor.”

“Bir gece uyandığımda yatağımın yanında dua eden ve rahibeye benzeyen birini gördüm. Onu duyamadım ama o, göğsüne haç işareti koymaya devam etti. Yüzde 100 uyanıktım ve çok korktum. Ertesi sabah anneme anlattığımda annem, evimizin aslında bir rahip için inşa edildiğini ve rahibelerin evimizde kaldığını söyledi.”

“Bir süre bir arkadaşımın evinde kaldım çünkü onun ev arkadaşı evde değildi, ben de onun odasında yattım. Gecenin ortasında beni siyah giysili, siyah şapkalı bir adam yüzünden uyandım. Sonra o adam, bodrum katının kapısından çıktı. Hiç korkmadım ve tekrar uykuya daldım. O gecenin sabahı arkadaşımın ev arkadaşı geri döndü ve ben de ona siyah giysili adamı sordum. Bana baktı ve “Ah, hayaletimizi sen de mi gördün?” dedi.