Üzüm, “Yüreğimizi açtık, yargılamadık, sorgulamadık. Koşulsuz şartsız buradayız dedik.

Düşünmedik bize bunların geri dönüşü olur mu diye. Çünkü geri dönüşü olsun diye yapmadık yaptıklarımızı. “Birgün olur bizde düşersek bizimde yanımızda olurlar.” demedik. Hep koştuk.”diye konuştu. 

İşte Ahmet Üzüm’ün o açıklaması, “Ne zaman çağırsalar ya da biz bunu hissetsek gözü kapalı yanlarında olduk. Ağladıkları omuzduk hep. Dayandıkları sırt. Ve onlarda bunu çok iyi biliyorlardı. Ne olursa olsun ne yaparlarsa yapsınlar hep yanlarında olacaktık. Dertlerine derman olup yaralarını saracaktık. Peki, onlar neredeydi, Hep bir bahaneleri vardı değil mi ve o bahaneleri o kadar çok büyütüyorlardı ki neredeyse biz özür dileyip boyunlarına sarılacak kıvama geliyorduk. Getirtiyorlardı.

Sonra onların yine bize ihtiyaçları oluyordu ve biz yine yanlarında oluyorduk. Düşünmüyorduk yeri geldiğinde bize destek olmadıklarını. Bu hep böyle oluyordu. Bir şey söyleyeyim mi, Biz ne olursa olsun akıllanmayız. Bunu bile bile yine yanlarında oluruz. İstedikleri kadar dertli anlarımıza bahaneleri olup, yanımızda saf tutmasınlar. Çünkü biz yaptığımız hiç bir şeyi bize geri dönsün diye yapmayız. İşte bu yüzden kaybetmeye mahkumuz.”